تأثیر آموزش گروهی به شیوه راه‌حل‌محور بر شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر

مقدمه: مؤلفه­های روان­شناختی نوجوانان (همچون شادکامی) در صورت فوت پدر تحت تأثیر قرار می­گیرد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی به شیوه راه حل محور بر شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر صورت پذیرفت. مواد و روش ­ها: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون - پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان دختر محروم از پدر شهر اصفهان در سال تحصیلی 94-1393بود. برای انتخاب نمونه، ­با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی ساده 40 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده و به دو گروه 20 نفری تقسیم گردیدند. مداخلات درمانی (رویکرد راه‌حل محور) بر روی گروه تجربه در هشت جلسه 90 دقیقه‌ای یک بار در هفته انجام شد. به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. پرسشنامه شادکامی آکسفورد به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده‌های جمع آوری شده توسط تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش گروهی به شیوه راه‌حل محور بر شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر در مراحل پس‌آزمون و پیگیری تأثیر داشته است (001/0>p). بدین معنا که پس از اجرای مداخله آموزشی، گروه تجربه در مقایسه با گروه کنترل میزان شادکامی بالاتری را گزارش نمودند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر در کنار سایر مداخلات شناخته شده و استاندارد موجود، می‌توان از روش آموزش راه‌حل محور در جهت افزایش شادکامی نوجوانان دختر محروم از پدر بهره برد.